Wilkołaki - Książki o wilkołakach

"Rok wilkołaka"
Stephen King (1983)

Ta nowelka o chłopcu stawiającym czoło włochatej bestii nie należy co prawda do największych osiągnieć Kinga, ale sprawia czytelnikom dodatkową przyjemność ilustracjami autorstwa słynnego rysownika komiksów Berniego Wrightsona. No i zainspirowała film, którym wielu z nas fascynowało się za młodu, a teraz wstydzi się do tego przyznać: "Srebrną kulę: z Coreyem Haimem.

"Godzina wilka"
Robert R. McCammon (1989)

Według wielu znawców literatury traktującej o wilkołakach, "Godzina wilka" jest najlepszym dziełem tego nurtu, jakie kiedykolwiek powstało. McCammon miesza tu horror z powieścią wojenną. Akcja książki rozgrywa się w czasach II wojny światowej, a główny bohater jest nie tylko wilkołakiem, ale do tego tajnym agentem brytyjskiego wywiadu, mającym za zadanie uniemożliwić Niemcom wykorzystanie tajnej broni.

"Pełnia księżyca"
Jim Butcher (2001)

Harry Dresden, znany polskim telemaniakom z serialu "Akta Dresdena", zmaga się w tej powieści z czterema gatunkami wilkołaków, aby wyjaśnić serię zbrodni popełnianych podczas pełni księżyca. Kogo więc interesuje dokładniejsza systematyka bestii, ten powinien zabrać się za tę lekturę.

"Wilkołaki"
Whitley Strieber (1978)

Udany debiut Striebera, późniejszego autora literackich pierwowzorów "Wspólnoty" i "Zagadki nieśmiertelności". Śledztwo w sprawie śmierci dwóch policjantów prowadzi do wykrycia zgrai inteligentnych wilkopodobnych bestii grasujących w Nowym Jorku. Także ta powieść Striebera doczekała się filmowej adaptacji, choć niewielu fanów pisarza uznaje ją za udaną.

"Wschód złego księżyca"
Jonathan Maberry (2008)

Imponujący finał trylogii o potwornym miasteczku Pine Deep. Dzięki niej Jonathan Maberry dowiódł, że zna się na zmiennokształtnych bestiach na tyle dobrze, aby można mu zlecić nowelizację scenariusza najnowszej wersji "Wilkołaka". Najprawdopodobniej będzie to jedna z nielicznych nowelizacji, które naprawdę warto przeczytać.

"Srebrna wilczyca"
Alice Borchardt (1998)

Alice Borchardt, siostra Anne Rice, wolała wilkołaki niż wampiry. "Srebrna wilczyca" to powieść rozpoczynająca jej trylogię o problemach, z jakimi ludzie-wilki musieli się zmagać w średniowiecznym Rzymie. W sumie dość potężna dawka kudłatego horroru w romantyczno-historycznejotoczce.

"Blood and Chocolate"
Annette Curtis Klause (1997)

Zapowiedź sagi "Zmierzch" Stephenie Meyer - tyle, że z wilkołakami w roli głównej. Przepraszam, trzymajmy się terminów naukowych - z homo lupus w roli głównej. Jeśli zawsze pragnęliście przeczytać powieść o kilkunastoletnim dziewczęciu muszącym radzić sobie z rozterkami miłosnymi i zewem wilczej natury, oto i ona.

"Zew krwi"
Nancy A. Collins (1993)

Wyobraźcie sobie szekspirowskiego "Romea i Julię" wystawianego przez wilkołaki, a z grubsza będziecie mieli obraz fabuły i atmosfery "Zewu krwi" autorki popularnego cyklu o Sonji Blue. Nie brak tu humoru, a ludzie-wilki zostali nakreśleni sympatią. Trzeba jednak zauważyć, że tym, którzy preferują tradycyjny wizerunek wilkołaka może przeszkadzać niedobór nastroju grozy.

"The Howling"
Gary Brandner (1977)

Powieść, która zainspirowała słynny cykl filmowy "Skowyt". Fabuła książki Brandnera tylko częściowo pokrywa się z fabułą ekranizacji, ale i tu mamy kobietę, która po traumatycznym przeżyciu przenosi się wraz z mężem do odizolowanej od świata wioski - i odkrywa, że pobliski las zamieszkują wilkołaki. Po sukcesie "The Howling" autor napisał dwie kolejne powieści kontynuujące wątki.

"Darker Than You Think"
Jack Williamson (1948)

Od lektury książek Jacka Williamsona zaczynał swą edukację w zakresie literatury grozy sam Neil Gaiman, a "Darker Than You Think", nastrojowa opowieść o wilkołakach szykujących się do ostatecznej walki z ludźmi, należy do jego ulubionych dzieł tego autora. I trzeba przyznać, że jak najbardziej zasłużenie.

"The Werewolf of Paris"
Guy Endore (1933)

Stylowo spisana historia Bertranda urodzonego w Wigilię Bożego Narodzenia i z biegiem czasu przejawiającego coraz bardziej nipokojące skłonności do stosowania przemocy. Guy Endore z wyczuciem miesza perwersyjny romans z szokującymi wątkami kryminalnymi. Nie uszło to uwadze brytyjskich filmowców z wytwórni Hammer, którzy zainspirowali się powieścią, tworząc "Klątwę wilkołaka".

"Wilcze dziedzictwo: cienie przeszłości"
Magda Parus (2007)

„Przypuszczalnie atak niedźwiedzia” — podaje prasowa notatka. Cóż, ludzie przyjmą każde wyjaśnienie, byle nie padło słowo „wilkołak”. Mieszkańca niewielkiego miasteczka w Górach Skalistych teoretycznie mógł zabić niedźwiedź, Colin nie wierzy jednak w takie zbiegi okoliczności. Tak się bowiem składa, że właśnie w tym miasteczku przebywają pod opieką wujostwa jego przyrodni brat i siostra. Czy są w jakiś sposób powiązani z tajemniczą śmiercią?

Colin rozstał się z rodzeństwem przed siedmiu laty, kiedy ich rodzice — jego ojciec i macocha — zostali brutalnie zamordowani. Jest wdzięczny stryjowi Gordonowi, który go przygarnął i wyprowadził na prostą. Jest też, choć nie lubi się do tego przyznawać nawet przed sobą — wdzięczny nieznanemu mordercy, gdyż życie z nienawidzącym go ojcem-psychopatą nie było sielanką.

Niespokojny o siostrę i brata, Colin wyrusza, aby na własną rękę wyjaśnić sprawę, która pozornie wydaje się prosta. Zaraz po przybyciu na miejsce przekonuje się, że miał rację: niedźwiedź to „fakt prasowy”. Spokojne, bogobojne miasteczko przeżywa istny najazd wilkołaków. Policja jest równie nieświadoma prawdziwego stanu rzeczy jak mieszkańcy, jednak Colin i tak nie zamierzał prosić nikogo o pomoc. Problem wilkołaków chce rozwiązać na swój sposób.

"Wilcze dziedzictwo: Przeznaczona"
Magda Parus (2008)

Colin przybył do Europy wykonać prywatne zadanie, łamiąc obowiązujące w społeczności zasady. Plan miał prosty: poczekać na prasowe doniesienie o ataku zwierzęcia, wywęszyć swych europejskich odpowiedników - członków wilkołaczej straży, którzy pojawią się, by zbadać sprawę, a potem ich śladem dotrzeć wyżej. Tymczasem kolejne miesiące stracił na bezowocnej włóczędze. Wreszcie w Alpach Francuskich uderza wilkołak. Na miejscu Colin poznaje Alberta, łowcę i entuzjastę teorii na temat wilkołaczej organizacji, do których jego koledzy po fachu odnoszą się z ironią. Tylko Colin wie, jak niebezpiecznie ocierają się one o prawdę. Kiedy więc Alberto otrzymuje niespodziewaną wiadomość i rusza tropem pewnego wilkołaczego przedsięwzięcia, Colin przyłącza się do niego w nadziei, że w ten sposób szybciej trafi do osobników rządzących europejską społecznością.

"Wilcze dziedzictwo: ukryte cele"
Magda Parus (2010)

Ostatnio nic nie toczy się po myśli Colina. Zamierzał szukać siostry, korzystając z pomocy Tin i jej przeczuć, a zamiast tego utkwił w Polsce. Sądził, że znajdzie tu dyskretną kryjówkę z dala od społeczności, tymczasem niby to przypadkiem wpadł na wilkołaczą rodzinę, i jeszcze oberwało mu się za nadmierną podejrzliwość. Tyle dobrego, że wreszcie ma okazję zapolować na zająca.

Jednakże dłuższy pobyt w polskich lasach nie wydaje się mu pisany. Colin otrzymuje wskazówkę, która może przynieść przełom w jego poszukiwaniach, choć nie sposób też wykluczyć, że zawiedzie go prosto w zasadzkę. Mimo tych obaw wyrusza na Fionię, gdzie podobno kapłani oddają cześć wilczemu bóstwu – i gdzie znajduje nie całkiem to, czego się spodziewał. Cóż, przynajmniej wie, jaki krok powinien następnie wykonać, choć w efekcie przyjdzie mu poznać wątpliwe uroki ojcostwa.

Colin jest zdecydowany odbić siostrę i nie traci determinacji nawet wtedy, gdy dowiaduje się, co zaplanowali dla niego kapłani. Czy jednak po półtora roku Emily nadal czeka na jego ratunek? Jej porywacze mieli dość czasu,aby przekonać dziewczynkę do swojej sprawy, tak więc w krytycznej chwili mała może się zwrócić przeciw własnemu bratu.

"Wampiry i wilkołaki"
Erberto Petoia (2004)

Kompendium wiedzy o wampirach i wilkołakach występujących w literaturze, sztuce i filmie, ilustrowane fragmentami tekstów literackich i przedstawieniami graficznymi. Obejmuje dzieje wampirów od antyku po XX wiek oraz uwzględnia mitologie germańskie, słowiańskie, romańskie, skandynawskie, węgierskie.